."مدیریت برنامه" محیطی بوجود می آورد که هر مدیر بتواند به پیشرفت خود و کارش اهتمام ورزد و تکنیک و روش این "خودسازی" بر مبنای کسب تجارب عملی صورت می گیرد و اگر شرایط و محیط کار طوری باشد که آن مدیران به پیشرفت کار و کنترل نمودن خود ترغیب شده، اطلاعات مربوطه، به سرعت و به راحتی در دسترس آنها قرار داده شده و در جریان امور قرار گیرند، اغلب  با طیب خاطر، مسئولیت بیشتری را قبول کرده و در جهت مقاصد گام های مؤثرتری بر می دارند. مدیریت برنامه ، زیر شاخه ای از مدیریت رسانه می باشد.

 

 


احتیاج به اتخاذ روش صحیح مدیریت در عصر کنونی نه تنها در جهان صنعت و تجارت، بلکه در هر نوع سازمانی روز به روز بیشتر احساس می گردد. مدیریت موثر و صحیح تنها راه ممکنه برای بهره برداری از پیشرفت های تکنیکی عصر حاضر است. بدون احتیاجی به استثمار نیروهای انسانی بوجود می آید. مدیریت در واقع یعنی انجام دادن کار بوسیله اشخاص و افراد سازمان و به لفظ دیگر اتخاذ روش صحیح مدیریت یعنی بالا بردن میزان مهارت و قدرت تشخیص افراد جامعه و بکار گرفتن حداکثر توانایی فکری اشخاص در جهت پیشبرد مقاصد هر سازمان که منتج به پیشرفت جامعه می گردد.

 


در هر سازمانی اتخاذ روش های نوین که مورد تایید مدیران سازمان باشد و جایگزین نمودن عادات وخط مش های قدیمی با شیوه های جدید با احتمال قوی موجبات پیشرفت و تحصیل موفقیت بیشتر را برای آن سازمان فراهم می آورد.البته در مبحث مدیریت نمیتوان یک روش استاندارد تعیین و در هر سازمانی بطور یکنواخت اجراء نمود.

 

 

از این روست که تمام شیوه ها و مشی هائی که از طرف محققین و متخصصین امور مدیریت توصیه میگردد جنبه کلی داشته و پس از انجام جرح و تعدیل لازم که با توجه به شرایط و مقتضیات هر سازمانی صورت می گیرد.یکی از این شیوه ها را باید دنبال نمود.در مبحث مدیریت چندین روش گوناگون ارائه شده است،که یکی از نوین ترین و موفقیت آمیزترین این روشها "مدیریت برنامه" میباشد. به موجب این روش هر سازمانی باید با توجه به شرایط و واقعیات موجود یک برنامه کلی چندین ساله که طی آن هدف و  برنامه های مورد نظر سازمان تعیین میگردد تنطیم نمایند.

 

 

 

 

 


فهرست مطالب
2-2-3- مدیریت رسانه    
2-2-3-1- مفهوم مدیریت رسانه    
2-2-3-2- تعریف مدیریت رسانه    
2-2-3-3- چهار وظیفه مدیریت برنامه در رسانه    
2-2-3-4- مدیریت برنامه    
2-2-3-4-1-  تعریف مدیریت برنامه.
2-2-3-4-2- روش کار در مدیریت برنامه    
2-2 -3-4-3-  مقوله های موضوعی و مواد برنامه    
2-2-3-4-4 - برنامه ریزی نیروی انسانی سازمان صدا وسیما    
2-2-3-4-5- مدیریت روابط کارکنان سازمان صدا و سیما    
2-2-3-4-6- اهمیت مدیریت نیروی انسانی سازمان ها    
2-2-3-4-7- فنون ارتباطی کارکنان سازمان صدا و سیما    
2-2-3-4-8- الگوی مدیریت رسانه(صدا و سیما)    61
2-2-3-4-9- اثربخشی الگوی مدیریت رسانه و برنامه های صدا و سیما    
2- 4- پیشینه پژوهش     65
2- 4- 1- پیشینه داخلی     65
2-4-1-1- پایان نامه های داخلی مرتبط    65
2-4- 1-1-1- بررسی ویژگی های سازمان های اثربخش     65
2-4-1-1-2- بررسی میزان اثربخشی سیستم اطلاعات مدیریت    66
2- 4-1-1-3- طراحی الگوی مدیریت اثر بخشی سازمانی بر اساس نظریه نظم در آشفتگی     67 
2-4-1-1-4- بررسی تأثیر ارتباطات رسمی و غیر رسمی سازمان بر اثربخشی واحدهای اداری     67
2-4-1- 1-5- بررسی عوامل موثر بر استفاده کنندگان اردبیلی از شبکه های ماهواره ای کشورها    68
2-4-1- 1-6- نقش شایستگی مدیران در اثربخشی مدیریت    70
2-4-1-1-7- بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و اثربخشی در اداره کل ورزش و جوانان    70
2-4-1-2- مقالات داخلی مرتبط    70
2-4-1-2-1- مخاطب، وابستگی یا رضایتمندی     71
2-4-1-3- تحقیقات داخلی مرتبط     71
2-4-1-3-1- بررسی ارتباط بین سبک شخصیت و اثربخشی مدیریت در مدیران سازمان های دولتی    71
2-4-1-3-2- بررسی رابطه سلامت سازمانی با اثربخشی مدارس     72
2-4-1-3-3- بررسی رسانه های جمعی و تاثیر آن بر فرهنگ جامعه    72
2-4-1-3-4- ارتباط فرهنگ سازمانی با اثربخشی مدیریت دانش و اثربخشی سازمانی     73
2-4-1-3-5- نقش و کارکرد وسایل ارتباط جمعی    73
2-4-2-پیشینه خارجی     74
2-4-2-1- مقالات خارجی مرتبط    74
2-4-2-1-1- سبک رهبری مدیران و اثربخشی    74
2-4-2-1-2- رابطه بین مدیریت دانش و اثربخشی سازمانی    74
2-4-2-1-3- نقش مدیریت دانش اثربخش در عملکرد سازمانی    74
2-4-2-1-4- فرهنگ سازمانی و اثربخشی شخصی و رهبری    74
2-4-2-1-5- مدیریت اثر بخش    74
2- 4-2-1-6- تحقیقی از دانشگاه ایالتی میشیگان درباره کیفیت برنامه    76
2-4-2-1-7-  تحقیق از کشورهای شمالی اروپا درباره کیفیت برنامه    78
2-4-2-1-8-  دیدگاهی در انگلستان درباره کیفیت برنامه    79
2-5- جمع بندی مبانی و پیشینه تحقیق و ارایه الگوی مفهومی پیشنهادی    84

منابع و مأخذ